De afgelopen weken stonden geheel in het teken van het mountainbiken. Marcel was een paar weken geleden met wat gasten naar Dorst geweest om te mountainbiken. Op een geleende fiets natuurlijk, want tot dusver reed hij alleen nog maar op de racefiets. Blijkbaar was het zo goed bevallen, dat hij vorige week een MTB kon uitproberen.

Ondergetekende was inmiddels ook een klein beetje aangestoken door het MTB virus en ik kon een fiets van Peter lenen om het een keer te proberen.

Dus zo gezegd, zo gedaan en Marcel en ik hebben vorige week een rondje door het Buytenpark gereden. Erg modderig, dat wel, maar voor beiden was het een positieve ervaring. Marcel liet diezelfde dag al weten dat hij de probeerfiets gekocht had. Ikzelf ben op Marktplaats bezig geweest, maar dat was geen succes. Uiteindelijk dus maar een nieuwe Cube gekocht bij Hans Struijk, hier in Zoetermeer. Over Hans Struijk valt overigens binnenkort nog iets leuks te melden, dus houdt de website in de gaten.

En vandaag was het dan zover en zouden we met een groepje de Zoetermeerse heuvels bedwingen. Het waren er uiteindelijk veel meer dan verwacht, 8 man om precies te zijn. Marcel, Laurens, Peter, Joost en Willem fietsen wel vaker samen en voor deze dag was het groepje uitgebreid met Martin (zwager van Marcel), Dennis (windsurfer) en zijn maatje Teon.

De locals waren al vroeg bij Snowworld en we hebben dus vast een stukje gereden in afwachting van de rest. Het was de afgelopen dagen redelijk droog geweest, maar toch waren er nog stukken waar het behoorlijk baggerig was. Met Peter als gids ging het konstant omhoog en weer naar beneden, met soms lastige afdalingen. Rustig aan was het devies.

Na een half uurtje een telefoontje en bleek de rest ook gearriveerd te zijn en na een korte kennismaking gingen we weer verder met z'n achten. Wel leuk om het nivoverschil te zien, want als je Peter zijn gang laat gaan, dan kan gewoon niemand hem meer bijhouden, zeker degenen die net op een MTB zitten. Uiteindelijk rijdt iedereen natuurlijk zijn eigen tempo en dat geeft op zo'n parcours natuurlijk niks. Je komt elkaar vanzelf weer tegen en soms snijd je gewoon een stukkie af om er weer bij te komen.

Op een gegeven moment kwam ik Joost tegen op een heuveltje waar hij even stond uit te puffen. Hij ging even uitrusten bij Snowworld, maar we hebben hem niet meer gezien. Ook Martin kon het niet meer volgen en haakte uiteindelijk af.

Na zo'n twee uurtjes door de modder gecrost te hebben vonden de meesten het wel welletjes en ging iedereeen zijn eigen weg. Sommigen voor nog een rondje, anderen linea recta naar huis, waar nog een schoonmaakklusje stond te wachten.

Het was een leuke dag. Persoonlijk heb ik veel geleerd, hoe je dingen moet doen en vooral wat je niet moet doen. Bedankt gasten, ik heb me prima vermaakt en kijk nu al uit naar de volgende rit.