Na de eerste kennismakingen met de MTB banen in de omgeving, nu maar eens ergens anders heen. Van zowel de surfers als Lesley (schoonzoon van Peter) hoorden we goede berichten over het mountainbike parcours in Dorst bij Oosterhout. Het schijnt behoorlijk regenwater bestendig te zijn doordat het bosgrond is en dat bestaat voor een groot deel uit zand. Welkome afwisseling natuurlijk na de modderpoelen van Zoetermeer en Bergschenhoek te hebben getrotseerd. Dus halverwege de week een oproep geplaatst op het forum of er nog iemand zin had om mee te gaan. Marcel stond voor de keuze: windsurfen of mountainbiken. De wind zou goed doorkomen en dan is voor hem de keuze gauw gemaakt. Uiteindelijk waren we maar met z'n drietjes tw. Peter, Duncan en ondergetekende.

Om 09:00 uur had ik afgesproken bij Peter en zoals gewoonlijk stond ik op het slaan van de klok voor de deur. Gauw de fiets van Peter opgeladen en op naar Dorst. Gelukkig had ik een manier gevonden om de MTB's op de drager te plaatsen, want zoals je een racefiets ophangt aan de Thule Clipon, zo lukt met deze fietsen niet omdat het frame zo klein is. Lekker rustig op de weg, dus een uurtje en dan zouden we er wel zijn.

Aangekomen op de parkeerplaats bij het pannenkoekenhuis stond Duncan al op ons te wachten. Snel de fietsen klaargezet en toen bleek ik mijn fietsjack vergeten te hebben. De meter in de auto was al aardig onderweg naar de 10 graden, dus dan maar zonder jack. Je rijdt tenslotte in de bossen, dus van wind weinig last. Even de gps aanzetten en fietsen maar!!

Vanaf de parkeerplaats loopt er een speciale route naar het begin van het parcours en dit bleek gelijk het enige stukje wat niet goed droog was. We waren alledrie aangenaam verrast hoe het parcours er bij lag: vochtig maar geen enkele plas gezien. Het eerste rondje rustig aangedaan, want je weet niet wat je te wachten staat natuurlijk. Snelle kombochten, langzame bochten, heuveltje op en natuurlijk weer af en een beetje springen natuurlijk. Een heel gevarieerd parcours.

De tweede ronde kregen we wat meer lef, althans Duncan en ik want Peter vloog iedere keer weg. Die is gewoon niet bij te houden. Ook waren er nogal wat snelle gasten in de weer, dus af en toe even aan de kant om ze voorbij te laten. Op een gegeven moment moest ik ook aan de kant en deed dat op een nogal ongelukkige plek. Ik moest tussen een stronk en een boom door en dat paste niet echt. Mijn stuur bleef achter de boom hangen en daar lag ik, gelukkig zonder verdere gevolgen.

Na het tweede rondje zijn we op zoek geweest naar het parcours aan de andere kant van de snelweg bij Teteringen. We hebben wel iets gevonden wat op een MTB parcours leek, maar daar bleek het behoorlijk zompig te zijn, dus dat was geen succes. Het beste was er ook wel af, dus besloten om maar terug te rijden naar de parkeerplaats en het voor gezien te houden. Uiteindelijk toch bijna 3 uur door de bossen aan het raggen geweest.

Bedankt gasten voor de gezellige dag.