Als afsluiting van het zomerseizoen stond dit jaar een ritje vanuit Odijk op de kalender. Het weer zat de laatste weken niet mee en vorige week kregen we te maken met een aantal afzeggingen, waardoor er maar twee man overbleven. Met twee man zo'n rit rijden, waarbij er ook nog een vette windkracht 5 waait, is niet zo leuk. Er is dus besloten om deze rit deze zondag te rijden en uiteindelijk bleek dit absoluut geen verkeerde keuze. Goed, het was wat frisjes zo vroeg in de ochtend, maar daar kun je je op kleden. De wind werkte deze keer mee en hield zich bijzonder koest.

We hadden afgesproken bij de benzinepomp langs de A12 bij Reeuwijk en ondergetekende zou Marcel en Peter meenemen. Je kan er de klok op gelijk zetten, want nog maar nauwelijks op de A12 en toen belde Roy al ........ of we een beetje op wilden schieten. De klok wees toen 08:36 aan, terwijl we pas om 09:00 uur afgesproken hadden. Daar aangekomen bleek Johan ook al gearriveerd en konden we gelijk vertrekken richting Odijk. Duncan zou direct daar naartoe rijden.

Uiteindelijk vertrokken we met 7 fietsers richting Doorwerth. Na een rustig begin ging er wat kolen op het vuur en vloog het tempo omhoog. Aan kop werd regelmatig afgelost en langzaam ging het eigenlijk steeds harder. Af en toe moest er gelukkig een autoweg overgestoken worden of moesten we even wachten voor een stoplicht. Voor de mindere goden onder ons een momentje om even op adem te komen. Met de afstand die we moesten rijden in het achterhoofd, leek de snelheid dusdanig hoog te worden, dat dat dit wel eens teveel van het goede zou worden. Zo tegen de 40 in het uur hou je niet zo lang vol. Even verder werd afgesproken, dat we het tempo niet boven de 35 km/h zouden laten komen om het voor iedereen gezellig te houden.

Na zo'n 50 km kwam Doorwerth in zicht en moest er ook heuvel op gereden worden. In eerste instantie had je geeneens door dat het omhoog ging, je zag het eigenlijk alleen maar aan je tellertje. Maar goed, het werd langzaamerhand steeds steiler en de groep viel uiteen. Je hebt nu eenmaal getalenteerde klimmers en fietsers die absoluut niet omhoog kunnen rijden. Ondergetekende behoort overigens tot de laatste categorie. Uiteindelijk moest ook de beruchte Italiaanseweg beklommen worden, maar gelukkig lag er nog niet al te veel blad op de klinkers en was het gelukkig droog. Boven werd er even op elkaar gewacht en daarmee was het klimwerk weer gedaan. Nog even naar de overkant van de Nederrijn en dan maar uitkijken naar een uitspanning voor de koffiestop.

We zijn nog een keer een dorp ingereden, maar we konden nergens een horeca gelegenheid vinden. Op goed geluk toen maar doorgereden en pas met een kilometerje of 75 op de teller zagen we ineens het bekende bordje met een vork en mes, dus in de remmen naar rechts. Een uitspanning met twee terrassen en laat nu het terras wat in de schaduw lag in gebruik zijn........ !! Jammer, want inmiddels was het prachtig zonnig weer geworden. Toen we om appelgebak vroegen, bleken ze nog slechts 3 stukjes te hebben, helaas. 

Na de koffie ging het weer verder langs de Nederrijn, op naar de pont naar Amerongen. Die kwam net naar ons toe varen, dus we waren vlot weer aan de overkant. Daarna in een straf tempo richting Odijk, alwaar we na 117 km weer terug bij af waren.

Zeer geslaagde rit, mooie afwisselende landschappen en mooi weer. Wat wil je nog meer? Helaas breekt nu een periode van 'pappen en nathouden' aan voor wat betreft het fietsen. Volgend jaar plannen we weer een aantal mooie ritten.