Na lange tijd was het dan weer eens tijd om te gaan mountainbiken. Het zag er veelbelovend uit, want er zouden in eerste instantie best wel wat mensen meegaan. Maar gaandeweg de week meldden er toch een aantal mensen af. Marcel bleek nog teveel last te hebben van een voetblessure, Roy had een andere afspraak en Patrick (maatje van Duncan) was ook te druk met andere zaken. Kortom: uiteindelijk stonden Peter, Duncan en ondergetekende aan de start.

Het zag er 's-morgens niet best uit qua weer. In de regen gaan mountainbiken is nou niet iets waar ik op zaterdag vroeg mijn bed voor uit wil komen, maar ja, je hebt afgesproken met je fietsmaatjes. Onderweg naar Waalwijk begon het nog een beetje harder te regenen, maar dat bleek een laatste stuiptrekking van Pluvius geweest te zijn, want de rest van de dag zou het droog blijven. Ruim voor 10 uur hing Duncan aan de telefoon: of ik maar een beetje door wilde rijden, want ze stonden al op mij te wachten.

Daar aangekomen eerst maar eens een kop koffie genomen en gelijk een sticker voor 2015 gekocht. Het terrein is van Natuurmonumenten en zij vragen een bijdrage van 7,50 euro per jaar om daar te mogen rijden. Als we de recensies mochten geloven, dan is dit geen weggegooid geld. Na de koffie rustig naar het begin van de route gereden en van start gegaan. Het had behoorlijk geregend en er stond op sommige plekken wat water. Niet veel, maar genoeg om er na een tijdje uit te zien als ViezePiet, om maar eens in Sinterklaasterminologie te spreken. Peter was zo slim geweest om een achterspatbord te monteren, en laat ik 's-morgens nog staan twijfelen of ik hem mee zou nemen.....

De route is heel afwisselend met een paar heftige klimmetjes erin. Die zijn goed te bedwingen doordat ze daar matjes neergelegd hebben, dus ook bij nat weer heb je dan voldoende grip. Er zitten ook wat snelle stukken in, maar onbekendheid met het parcours en de nattigheid zorgden ervoor dat je toch iets rustiger aandoet. Wel staan de bomen niet zo dicht bij de track als bijvoorbeeld in Dorst, dus je hebt niet zo gauw last dat je een boompje raakt met je stuur.

Helaas had ik alleen nog maar wat uurtjes op de spinningbike gezeten, dus de vorm was er nog niet en dus ook de snelheid nog niet. Lekker in mijn eigen tempo het parcours gereden en af en toe wachtten Peter en Duncan even op me. Het was mijn bedoeling geweest om het baantje twee keer te rijden, maar dat was met de huidige vorm te hoog gegrepen. We hebben het dus maar bij 1 rondje gelaten.

Na afloop nog een lekker cappucinootje en daarna de thuisreis aanvaard. Was een gezellig dagje, bedankt gasten.